Toch nog walvissen!

30 april. Inmiddels alweer thuis in Purmerend en langzamerhand weer terug naar het normale leven! We hebben de laatste dagen aan het strand wel even rustig aan gedaan, maar ook nog wat tripjes gemaakt. Tenslotte hadden we ook nog niet in de tuktuk gezeten, dus dat moest sowieso nog even gebeuren! Op een paar km afstand lag het kindertehuis Somawathi, dat na de tsunami in 2004 door een stel Nederlanders, samen met boeddhistische monniken is opgericht. Het is een mooi groot terrein waar verlaten en verweesde kinderen een thuis wordt geboden. De kinderen verblijven in een soort familiehuisjes in groepjes van 6-8 kinderen met een zorgmoeder, die er dag en nacht is. Er zijn een Montessori schooltje, speelruimten, sportgelegenheid en medische voorzieningen waar de bevolking uit de omgeving ook gebruik van kan maken. De kinderen kunnen er blijven tot ze 18 zijn, daarna wordt gezamenlijk een plan gemaakt om het leven buiten de poorten zelfstandig op te bouwen, met eventueel hoger/beroepsonderwijs of werkgelegenheid. Tijdens het verblijf in het tehuis wordt er voor elk kind ook gespaard, zodat ze dat daarna kunnen besteden. Het geheel zag er geordend en netjes uit. Kortom een heel mooi project en leuk om even te bekijken!
De volgende dag besloten we met 9 mensen van onze groep op rivier safari te gaan. De hele dag aan het zwembad of strand is toch niets voor ons, dat hebben we na een uurtje wel weer gezien. Met een minibusje en een Engels sprekende gids, werden we netjes opgehaald. Allereerst kwamen we langs het nationaal Tsunami monument. In Sri Lanka zijn er 50.000 mensen omgekomen door de tsunami. In het gebied waar wij waren, reed op dat moment net een trein met 1000 mensen, die daar stopte omdat men zag dat er iets aan de hand was. Men wist echter niet wat een tsunami inhield. Zo'n 250 mensen klommen er nog eens extra op het dak van de trein om zo de zee te kunnen zien, toen de vloedgolf er aan kwam en de hele trein meesleurde. Daardoor kwamen er 1250 mensen om. Het monument vertelt dit verhaal doordat het uitgehouwen in de rotssteen de beelden weergeeft. Heel indrukwekkend. Onze gids vertelde, dat zijn familie het gelukkig overleefd had, maar hun huis en bezittingen zijn weggevaagd. Daarna kwamen we langs een -nog in werking zijnde- mijn, waar maanstenen werden gedolven, geslepen en verder verwerkt tot sieraden. Leuk om dat hele proces te zien en -volgens de gids- was dit één van de weinige, zo niet de enige plek ter wereld, waar ook de blauwe maansteen wordt gevonden! Uiteraard was er ook weer een winkel aan verbonden, waar dit keer de sieraden wel wat hoog aan de prijs waren! Ook kwamen we nog langs een opvangproject voor zeeschildpadden. Voornamelijk waren hier kleine, jonge schildpadjes die weer teruggebracht worden naar zee. Echter waren er ook een aantal, die zichzelf in de oceaan niet meer kunnen handhaven. Dit o.a. doordat ze plastic hadden gegeten, dat niet verteerd wordt, waardoor ze blijven drijven en niet meer onder water kunnen komen. Plastic lijkt onder water nl. nogal veel op kwallen, die ze normaal eten. Dit is een groot milieu probleem! Daarna reddingsvesten aan en in een open bootje de rivier op, waar we door de mangrovebossen (soort luchtwortels die bij vloed onderlopen) zijn gevaren, nog wel wat vogels en een soort leguaan hebben gezien, maar geen krokodillen! Onderweg aangemeerd bij een klein, lokaal restaurantje waar we een enorm stuk gegrilde tonijn voorgeschoteld kregen. Heerlijk en weer onverwacht zo in ‘the middle of nowhere’.
En ja hoor 26 april was de oceaan gelukkig rustig genoeg (de dagen ervoor was het nogal wild) en konden we -om 6 uur, voorzien van een ontbijtpakketje- op pad om walvissen te spotten. We gingen met 16 mensen op pad naar de vissersplaats Mirissa, waar we betaalden, voorzien werden van een lunchpakketje en eventueel een pil tegen zeeziekte. Marijanne en ik hadden onze eigen pillen -uit voorzorg- al ingenomen. Vanaf het kantoor werden we langs de vissers met grote tonijnen, met de tuktuk naar de boot gebracht. Gelukkig waren we met de groep en nog 2 Nederlanders samen op één boot. We hadden dus ruimte genoeg, konden het allemaal goed bekijken en er zat een dakje boven ons hoofd ter bescherming tegen de zon. Vlak voor de kust kwamen er nog verschillende vissersboten langs en we zagen grote containerschepen langsvaren. Na een uurtje varen ontdekten we een school kleine dolfijnen vlak naast de boot. Leuk om ze boven water te zien springen, terwijl ze af en toe nog een draai in de lucht maakten ook. Heel moeilijk echter om te fotograferen. Ten eerste zie je niet wat je knipt vanwege de zon en dan moet het ook nog op het juiste moment zijn. Later zag ik, dat er dan ook verschillende luchtfoto’s of met alleen de golven bij zaten. Maar gelukkig ook nog een aantal met dolfijnen er op! Toen verder de zee op om walvissen te zien. Twee Sri Lankaanse speurders stonden voorop het dek te kijken, maar geen walvis te zien. Na nog weer zo'n 4 uur varen begonnen we al te denken dat het waarschijnlijk wel weer aan Oud en Nieuw zou liggen, dat ze er niet waren! Terwijl de golven steeds ruwer en hoger werden, lagen er 2 van onze groep al kotsend over de railing en daarna plat op de boot. Toen plotseling, ja hoor er was in de verte een spuitende walvis gezien. Toen weer 10 minuten niets, ze blijven dan onder water en de vraag is waar komen ze weer boven. Maar dat bleek niet zo heel ver van de boot en eindelijk konden we zien, hoe er minimaal twee walvissen, water omhoog spoten en zoals je op tv wel eens ziet, hoe eerst de rug met de vin en tenslotte de grote staart boven water komt. Een prachtig gezicht en ook de zieke passagiers konden zich nog net op tijd omhoog hijsen om het schouwspel te zien! Toen weer 10 minuten wachten en daarna konden we het nog een keer bekijken, alleen wat verder weg nu. Echt de moeite van het wachten en varen waard. Gelukkig ook nu weer een paar foto’s met wat beelden er op! Daarna voldaan weer op weg naar het kleine haventje en eind van de middag nog even een duik in het zwembad.
De 27e tenslotte rust gehouden, even het water van de oceaan gevoeld en wat gezwommen. In de avond werden we opgehaald voor de busrit naar Colombo (3 uur) en de vlucht naar Doha Qatar van bijna 5 uur en daarna nog ruim 6 uur door naar Amsterdam, waar we zaterdagmiddag op tijd landden. Sri Lanka is een mooi land, met hele aardige mensen. We hebben een hele mooie reis gehad, erg veel gezien, gedaan en genoten. Zoals Saskia zei: “Je hebt weer alle voeding die je nodig hebt, om even op te teren”! En zo is dat! Iedereen bedankt voor het meeleven en de reacties en tot een volgende keer, groetjes Leny.