Theeplantage en treinreis

Op 21 april vertrokken we om 07.30 vanuit Kandy richting Bandarawela. Eerst even langs de lokale bakker voor een lunchpakketje, want we gaan vandaag niet uitgebreid lunchen. Het eerste deel met de bus. Een hele mooie route de berg op, langs mooie groene theeplantages. Hier zie je ook de grote Engelse koloniale huizen. We bezoeken een thee fabriek en zien precies het proces, hoe ze de verschillende soorten thee maken. Blijkt dat het meest gezond de witte thee is en de groene. En dat de Pickwick zakjes die je bij ons koopt (in Sri Lanka gemaakt) eigenlijk het stof van de thee bevatten. In de fabriek worden duizenden kilo's theebladen tegelijk gedroogd en verwerkt. En dat allemaal met de hand geplukt. De plukkers verdienen er bijna niks mee. We hebben gehoord dat medewerkers in een hotel zo'n 120 Euro per maand verdienen. Marijanne en Henk wilden hun stukke koffer achterlaten in het hotel, dus gaven ze hem af aan de balie. Daar moest de manager bij komen en er kwam een papier dat getekend moest worden. Hierop stond dat ze afstand deden van hun koffer en dat een man hem mee mocht nemen om thuis de baby kleertjes in op te bergen. Zo gaat dat hier. Uiteraard kregen we ook kopjes thee om te proeven en konden we alle soorten ook kopen. Daarna door met de bus naar het station van Nuwara Eliya, vanwaar we een mooie route van tweeënhalf uur met de trein tot Bandarawela zouden doen. Een leuk oud station met allemaal hangende plantjes op het perron en van die ouderwetse tijdsaanduidingen. Er was een toilet speciaal voor buitenlanders (over discriminatie gesproken) dus daar sta ik in de rij en wie zit daar tot mijn verbazing: Mieke Kraan (een lid van het Ambassadekoor) en ook Wil was er uiteraard. Nou zo zie je maar, kom je zomaar ergens in de ‘middle of nowhere’ een paar bekenden tegen. Het kan allemaal blijkbaar. Zij hebben een Sri Lankaanse schoondochter en waren het land aan het bekijken en tevens familie aan het bezoeken. Even gepraat en toen weer ieder zijn weg gegaan, leuk! De trein zou om 12.30 uur vertrekken, maar was nog nergens te zien. Inmiddels had de gids verteld, dat vanwege (nog steeds) Nieuwjaar en vakantie en het weekend er geen plaatsen te reserveren waren geweest. Het was dus gokken in welke klasse er ruimte was. Eindelijk tegen half 2 kwam de uitpuilende trein aanrijden en moesten we met 30 man er nog in zien te komen. Als er een plekje was, moesten we meteen zitten, zei de gids. Nou een plekje was er niet dus. Het was meer duwen en trekken om er in te komen. Uiteindelijk hingen we in de touwen. Niet zo lekker met mijn enkel dus. Ik stond in een coupé en was heel blij dat na 3 kwartier er een man was die voor me opstond. We zaten met 4 personen plus een kind, op een bankje van 3. Maar niets te klagen, ik zat. De rest stond in het gangetje of bij de deur. Ik kreeg allerlei soorten eten aangeboden (heb me er maar niet aan gewaagd want de reis gaat nog verder) en ze vroegen honderd uit. Na een uur stapten er wat mensen uit, het werd wat leger en de man kon ook weer zitten. Ramen waren allemaal open en op het perron stond een gezin met kleine baby. De tassen werden door het raam aangegeven en op de lege plaatsen gezet, zodat er niemand kon gaan zitten en de vrouw met baby kwam rustig naar binnen en kon dus zitten! Ik dacht dat een aantal mensen bij mij in de buurt één familie was. Er werd water, eten en plaatsen uitgewisseld. Maar opeens gingen er een stel uit en anderen bleven zitten. Verbaasd heb ik het allemaal zitten volgen. Kortom een heel sociaal gebeuren in zo’n trein. Van de mooie omgeving hebben we weinig of niets gezien. Een hele aparte ervaring, maar de manier waarop het was gegaan klopte natuurlijk niet. Verkeerde inschatting denk van de gids, die wel zijn excuus heeft aangeboden en ons de volgende dag een cocktail beloofde. Het Bandarawela hotel uit 1893 maakte weer wat goed! Voor het eten nog even klein stukje gelopen en een moskee bezocht. We werden van harte uitgenodigd een kijkje te nemen. Men was geïnteresseerd in waar we vandaan kwamen en wat we in Nederland eten. Ook vertelde iemand dat er de volgende dag in de moskee een soort vrede gemaakt zou worden tussen de moslims, boeddhisten, hindoe en christenen. Dit vanwege de problemen die er vorige maand waren geweest, waardoor toen o.a. de noodtoestand werd afgekondigd. Een mooi gebaar dus! Morgen verder, groetjes Leny